στίλβωτρο

το, ΝΑ, και στίλβωθρον Α

νεοελλ.

εργαλείο ή μηχανικό μέσο που χρησιμοποιείται για τη στίλβωση αντικειμένων

αρχ.

όργανο για επίπαση καλλωπιστικής ουσίας στο πρόσωπο ή η ίδια η καλλωπιστική ουσία («χρῶνται δὲ αὐτῷ αἱ γυναίκες ἐπὶ τῷ προσώπω ἐπί στιλβώθρῳ», Διοσκ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < στιλβῶ, -ώνω + επίθημα -τρο / -θρον (πρβλ. σάρω-τρον, ζυγω-θρον)].